आनंदात असताना ..
सुखात भागीदार ..
कुणीही चालतं,
पण दु:खात रडताना ..
अश्रू पुसायला .
आपलंच माणूस लागतं ..
.
घोळक्यात असताना ..
दंगामस्ती करायला ..
कुणीही चालतं..,
पण एकांतात असताना ..
गुपित सांगायला ..
आपलंच माणूस लागतं ..
.
वरवरच्या जखमांना ..
फुंकर घालायला ..
कुणीही चालतं ..,
पण मनात ..
खोलवर रुतलेल्या जखमांना ..
आपलंच माणूस लागतं ..
.
काळाच्या अंधारात ..
विरणार्या आठवणींसाठी .
कुणीही चालतं ..
पण मनाच्या कप्प्यात घर करण्यासाठी..
आपलंच माणूस लागतं ..
.
कायमचंच रुसण्यासाठी ..
अबोला धरण्यासाठी .
कुणीही चालतं ..,
पण आपल्यावर रुसण्यासाठी ..
रुसवा आपला काढण्यासाठी..
आपलंच माणूस लागतं ..
.
यशाच्या शिखरावर बेहोश होण्यासाठी .
कुणीही चालतं..,
पण अपयशाच्या दरीत
तोल सावरण्यासाठी ..
आपलंच माणूस लागतं

Post a Comment

थोडे नवीन जरा जुने